ضوابط شناسایی درآمد و هزینه در هریک از مبانی نقدی و تعهدی به شرح زیر است:
مبنای نقدی
درآمد: با دریافت وجه نقد شناسایی می شود.
هزینه : با پرداخت وجه نقد شناسایی می شود.
مبنای تعهدی
درآمد: برای شناخت باید دو ضابطه زیر برآورده شود:
- تحقق یافتن: مبلغ و زمانبندی درآمد، به طور معقول قابل تعیین باشد، به بیان دیگر، منظور از تحقق وقوع رویدادی است که عدم اطمینان مرتبط با جریان ورودی نقد را کاهش می دهد، بنحوی که شناخت را توجیه می کند.
- کسب شدن: فرآیند کسب عایدات کامل یا تقریبا کامل شده باشد. به بیان دیگر ، شرکت تمام تعهدات اقتصادی مرتبط با مبادله را انجام داده باشد و از این رو، هزینه ها (جریان خروجی نقد) قابل تعیین باشد.
هزینه: به محض تحمل شناسایی می شود.
در حسابداری تعهدی، اندازه گیری اثرات خالص جریان نقدی فعالیتهای موجد درآمد مبادلاتی که پی آمد نقدی دارند را ، به جای انتظار تا زمان دریافت وجه آن ، به هنگام وقوع ثبت و گزارش می کنند. درآمد بر مبنای مفهوم تحقق شناسایی و هزینه ها برای تعیین سود، با درآمد ها مقابله می شوند. مبنای تعهدی در مقایسه با مبنای نقدی، معمولا علایم بهتری در رابطه با جریانهای نقدی آتی در اختیار می گذارد، بنابراین اهداف گزارشگری مالی را بهتر برآورده می سازد. لازم به ذکر است که این فرض دوره مالی است که بکارگیری مبنای تعهدی را الزامی می سازد.
فرآیند کسب عایدات و شناسایی درآمد
فرآیند کسب عایدات، فرآیندی مستمر است. درآمد طی این فرآیند که بتدریج به ورودیهای مولد واحد تجاری در قالب مطلوبیت زمانی ، مکانی و شکلی ارزش می افزاید، کسب می شود.
اگرچه کسب عایدات به شکل مستمر صورت می گیرد، اما شناسایی درآمد در یک مبنای مستمر، غیر عملی می باشد. از این رو، می بایست مقطع یا مقاطعی از فرآیند کسب عایدات را برای شناسایی درآمد انتخاب کرد. در این راه، مقاطع گوناگونی وجود دارد که در آنها می توان به شناسایی درآمد اقدام کرد. با توجه به شرایط موجود، درآمد می تواند در خلال تولید ، در مقطع تکمیل تولید (هر چند محصول تولید شده هنوز فروخته نشده باشد)، در مقطع فروش ، و یا درمورد برخی فروشهای نسیه به موازات وصول وجه نقد شناسایی شود. به هر حال در هر یک از مقاطع مذکور که ضوابط شناسایی درآمد (تحقق یافتن و کسب شدن) برآورده شود، می توان درآمد را شناسایی نمود. ادامه مطلب...